Η ιστορία του Αγρινίου μέσα από τη ζωή και το έργο των Δημάρχων της... Οι αλλαγές στον κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό ιστό της πόλης και τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα μιας πορείας σχεδόν δύο αιώνων, έτσι όπως καταγράφονται μέσα από πλούσιο αρχειακό υλικό. Οι εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, σε συνεργασία με το Δήμο Αγρινίου, ξαναδιαβάζουν τα πεπραγμένα της τοπικής αυτοδιοίκησης στο Αγρίνιο, έναν από τους ιστορικότερους ελληνικούς Δήμους... Πρόκειται για μία άρτια αισθητικά έκδοση που αποτελεί ένα συνολικό αφιέρωμα στα 170 χρόνια από τότε που ανέλαβε καθήκοντα ο πρώτος Δήμαρχος Αγρινίου, μέσα από βιογραφικά, φωτογραφίες, ανέκδοτα στοιχεία για όσους κατείχαν το συγκεκριμένο αξίωμα, αλλά και σύνδεση των δημαρχιακών θητειών με τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του Αγρινίου. Εκλογικά αποτελέσματα, στατιστικά στοιχεία, δημαρχιακές ιδιαιτερότητες και ιστορικές αναφορές με ξεχωριστή σημασία, εμπλουτίζουν το αποτέλεσμα της πολυετούς έρευνας που προηγήθηκε.
Εκδόσεις Ίφιτος 1999, σχήμα 21Χ28, ISBN 960-86575-0-4, σελ. 192.
Α Μέρος: Στ. Σαλάπας, "Το Αρχαίο Θέατρο και οι τρεις μεγάλοι μύστες της τραγωδίας" (σ. 7-39). Β Μέρος: Μ. Μανικάρου, "Αρχαία Θέατρα Αιτωλοακαρνανίας ...θέας άξια" και "Μύθοι, Θεοί, Ήρωες της Αρχαίας Αιτωλίας και Ακαρνανίας" (σ. 41- 181). Το βιβλίο έχει συμπεριληφθεί σε Σχολικές Βιβλιοθήκες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Πολλά αντίτυπα αγοράστηκαν από το Δήμο Αγρινίου και τη Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας, ως έργο προβολής του νομού. Για τη συμβολή του στην Τοπική Ιστορία, το βιβλίο βραβεύτηκε από την Παναιτωλοακαρνανική Συνομοσπονδία / ΠΑΝ.ΣΥ., στις 28 Γενάρη του 2001.
Ιστορικό πλαίσιο: Ο ίδιος ο Καβάφης καθόρισε το ιστορικό περίγραμμα / πυρήνα του ποιήματος. «Αναφέρεται εις την εποχήν, καθ’ ην ο ηττηθείς Αντώνιος επολιορκείτο υπό του Οκτάβιου εις την Αλεξάνδρειαν (Πλουτάρχου, Βίος Αντωνίου) και την στιγμή καθ’ ην και αυτός ο προστάτης θεός Διόνυσος τον εγκαταλείπει (αόρατος θίασος). Το ποίημα μας διδάσκει ότι πρέπει να αντικρύζωμεν την συμφοράν με αξιοπρέπειαν».Γ. Λεχωνίτης, Καβαφικά Αυτοσχόλια, 1942, σ. 24
Βρισκόμαστε στο 30 π.Χ. ο Οκτάβιος κινείται κατά της Αλεξάνδρειας και την πολιορκεί με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις από στεριά και θάλασσα. Στην Αλεξάνδρεια βρίσκεται ο Αντώνιος με την Κλεοπάτρα. Ο Αντώνιος είναι σε δεινή θέση και το τέλος του είναι πια δεδομένο.Τα γεγονότα που προηγήθηκαν του έτους 30 π.Χ. είναι τα εξής: Οι δύο συνάρχοντες, Οκτάβιος και Αντώνιος, είχαν μοιράσει τα εδάφη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Μάρκος Αντώνιος, ο οποίος πήρε τις κτήσεις στην Ανατολή (στην Κιλικία, περιοχή της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κύπρο), συνάντησε εκεί την Κλεοπάτρα. Εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της, άρχισε να αμελεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κυρίως απέναντι στη σύζυγό του την Οκταβία, η οποία ήταν αδερφή του Οκτάβιου. Σχεδίαζε, μάλιστα, να δημιουργήσει μια χωριστή αυτοκρατορία την οποία θα διοικούσε μαζί με την Κλεοπάτρα. Ο Οκτάβιος, αγανακτισμένος με τη στάση του Αντώνιου απέναντι στην αδερφή του και αναγνωρίζοντας τις επεκτατικές βλέψεις του εις βάρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του κήρυξε τον πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός, που ουσιαστικά ήταν ένας εμφύλιος ανάμεσα στον Οκταβιανό και τον Αντώνιο, κρίθηκε με τη ναυμαχία στο Άκτιο το 31 π.Χ., όπου οι δυνάμεις της Κλεοπάτρας και του Αντώνιου κατατροπώθηκαν.
Πλουτάρχου, «Βίος Αντωνίου», 75
«Λέγεται ότι γύρω στα μεσάνυχτα της ίδιας νύχτας, ενώ η πόλη ήταν βυθισμένη σε ησυχία και θλίψη, εξαιτίας του φόβου και της αναμονής για τα μελλούμενα, ξαφνικά ακούστηκαν αρμονικοί ήχοι από κάθε είδους όργανα και βοή όχλου και φωνές πανηγυρικές, όπως στις βακχικές γιορτές και πηδήματα σατύρων, σαν να περνούσε με θόρυβο κάποιος ιερός θίασος μέσα από την πόλη. Και φάνηκε ότι κατευθυνόταν από το κέντρο της πόλης στην εξωτερική πύλη που έβλεπε στους εχθρούς και μόλις έφθασαν εκεί ο θόρυβος δυνάμωνε και ξεχύθηκε έξω από την πύλη.
= Αυτοί που αναλογίζονταν το σημάδι αυτό φρονούσαν ότι εγκαταλείπει τον Αντώνιον ο θεός, προς τον οποίο ο Αντώνιος έδειχνε πάντα ιδιαίτερη προσήλωση και με τον οποίο προσπαθούσε να εξομοιωθεί».
Καλοκαίρι
του 1960 κυκλοφορεί στο Αγρίνιο το πρώτο λογοτεχνικό περιοδικό με
τίτλο "Αιτωλικά Γράμματα". Έχει διάρκεια ζωής από τον Ιούλιο-Αύγουστο
του 1960 μέχρι τον Ιούλιο-Οκτώβριο του 1961 και αριθμεί συνολικά 8
τεύχη (4 μονά και 2 διπλά). Εκδότης και υπεύθυνος, ο νεαρός τότε Μάρκος
Γκιόλιας, γέννημα της Ευρυτανικής γης (Βελαώρα Ευρυτανίας 1931) και
θρέμμα του Αγρινίου. Η έκδοση του περιοδικού έρχεται ως φυσικό
επακόλουθο και απόρροια των πνευματικών διεργασιών που συντελούνται με
την ίδρυση στο Αγρίνιο του Φιλολογικού Ομίλου «Κώστας Χατζόπουλος»
(καλοκαίρι του 1959), πρώτος γραμματέας του οποίου υπήρξε ο Μ.
Γκιόλιας.
